ფიქრობენ, რომ მათი პროდუქციით ერთადერთი ”კავკასია” დაინტერესდება. გუშინ მათ ”რეზონანსი” შეხვდა და, სამომავლო გეგმებთან ერთად, წარსულზეც ესაუბრა, რომელიც ”რუსთავი 2”-ს უკავშირდება.

- ”იმ ქვეყანაში, რომელმაც ომი და ურთულესი პერიოდი გაიარა, არის ძალიან ბევრი თემა, პრობლემა, საკითხი, რომელიც ხალხს არამარტო აინტერესებს, არამედ, უბრალოდ, მას ეხება და სტკივა, მაგრამ ტელევიზიით ვერ ხედავს. დღეს საჭირო არ არის ფუფუნებით გაკეთებული სტუდია, მაკიაჟიანი, გაპრანჭული წამყვანი; დღეს ხალხს ინფორმაციის დეფიციტი აქვს. ახალი ამბავი არ არის მხოლოდ საპატიო სტუმრის ჩამოსვლის გაშუქება აეროპორტში. ჩვენ ხელს ისეთ თემებს მოვკიდებთ, რომელსაც ხელს ან არ კიდებენ, ან ვერ კიდებენ. მაგალითად, ტელევიზიით არ მინახავს ომისშემდგომ პერიოდში რა სჭირს ეკონომიკას, რა ხდება ბანკებში; ომის დროს რეალურად რა ხდებოდა, არ მინახავს,” - გვითხრა თამარ რუხაძემ.

- ”ჯერჯერობით ოფისიც კი არ გვაქვს, მაგრამ საქმის გაკეთება ორი კამერით და ერთი სამონტაჟოთიც შეიძლება. ამ შემთხვევაში საუბარი არ არის თოქ-შოუზე, საოცარ განათებებზე და სუფლიორებზე; მთავარი შინაარსია. მე მაქვს საკუთარი კამერა, ჩემი მეგობრებიდან რამდენიმეს (რომლებიც ოპერატორები არიან და არ მუშაობენ) აქვთ საკუთარი კამერები და სურვილი - დაგვეხმარონ. ვაპირებთ მინიმალური ბაზით დავიწყოთ ყველაფერი. საერთაშორისო დონორების იმედიც გვაქვს. გარკვეულწილად რეპორტაჟული ტიპის გადაცემების მომზადებას ვგეგმავთ, რადგან მაყურებელს კადრები აკლია, ვიზუალური მასალა ფაქტობრივად არ არის; ძალიან ბევრი თემაა, რომლის გაშლაც შეიძლება. ჩვენი სტუდია უცხოეთიდან ძვირადღირებულ რეპორტაჟებს არ მოაზადებს - საქართველოში იმდენია სამუშაო, რომ რომელიმე კუნძულზე სპილოს მშობიარობაზე რეპორტაჟი, მგონი არავის უნდა აინტერესებდეს,” - ამბობს ნანა ლეჟავა.

2 წლის წინ ჟურნალისტი ნანა ლეჟავა და პროდიუსერი თამარ რუხაძე ”რუსთავი 2”-დან ჟურნალისტებთან - ნათია ლაზაშვილთან, თენგიზ გოგოტიშვილთან, თამარ ღვიანიანიძესთან და პროდიუსერ დუდუ კურდღელიასთან ერთად წამოვიდნენ.

გოგოტიშვილი და კურდღელია”რუსთავი 2”-ში დაბრუნდნენ, ღვინიანიძე საზოგადოებრივ მაუწყებელზე გადავიდა, ლაზაშვილი ოპოზიციურ გაერთიანებაში იყო და ალბათ დღესაც იქ არის. ნანა ლეჟავა ამბობს, რომ მაშინ ორი შემოთავაზება ჰქონდა, რომელთაგან ერთ-ერთზე უარი თავად განაცხადა:

- ”პრეზიდენტის პრესსამსახურში მუშაობაზე უარი ვთქვი; ”რუსთავი 2”-დან იმიტომ წამოვედი, რომ არ მინდოდა შეკვეთები შემესრულებინა და, ამიტომ, ჩავთვალე რომ ჩემი ადგილი პრეზიდენტის პრესსამსახურშიც არ იყო. მანამდე ერთ-ერთი კერძო კომპანიიდან შემოთავაზება იყო; მოლაპარაკებაზე წავედი, პირობები მაინტერესებდა, მაგრამ შუა გზიდან მოვბრუნდი, რადგან დამირეკეს და უარი მითხრეს”.

ლეჟავას განმარტებით, ”რუსთავი 2”-ზე მუშაობის პერიოდში, ხელისუფლებიდან ზეწოლა ძირითადად პროდიუსერებზე ხორციელდებოდა და ჟურნალისტების გარკვეულ ნაწილს არ ეხებოდნენ: ”რუსთავი 2”-ის ძველ თაობას ამას ვერ უბედავდნენ. ძირითადად დიდი ჭიდაობა იყო თემების მომზადება-არმომზადებაზე, რაც, ძირითადად, პროდიუსერების დონეზე შეიძლებოდა გადაწყვეტილიყო, რომ დავუშვათ, თანმიმდევრობა როგორი ყოფილიყო. როდესაც დადგა ის მომენტი, რომ ვეღარავისთან იჭიდავებდი, რადგან შენთან ჭიდაობას არავინ აპირებდა და გეუბნებოდნენ რომ ”ეს ასე იქნება”, სწორედ მაშინ წამოვედი”.

2 წლის წინ თამარ რუხაძე 9-საათიანი ”კურიერის” პროდიუსერი იყო და იმ პერიოდში განხორციელებულ ზეწოლებს ხელისუფლების მხრიდან დღეს ასე იხსენებს: ”მაშინ ტელეკომპანიის მფლობელი ქიბარ ხალვაში იყო, გენერალური დირექტორი - ნიკა ტაბატაძე. ხალვაში საინფორმაციოს მუშაობაში არ ერეოდა. ნიკასთან დაკავშირებითაც არანაირი პრობლემა არ იყო; პირიქით, ნიკა გახლდათ ჩვენი ერთ-ერთი ფარი. მაშინ ხელისუფლებასთან ძალიან ბევრი პრობლემა და სატელეფონო ზარები იყო - გიგა ბოკერია, გიორგი არველაძე აქტიურობდნენ; ზარები გიგი უგულავასგანაც მოდიოდა; ხშირად იყო უკმაყოფილება იმის გამო რომ ”ეს ასე რატომ გავიდა, ეს ხომ ტყუილია?!” ან ”ამ ჟურნალისტმა ის რატომ თქვა პირდაპირ ჩართვაში” და ა.შ. იყო შემოთვლები - ”დღეს ეს სიუჟეტი არ გაუშვათ...” სადამდეც შეგვეძლო, იქამდე რაც ძალი და ღონე გვქონდა, მათ მითითებებს არ ვასრულებდით; ჟურნალისტებისთვის გარანტია პროდიუსერი იყო და პროდიუსერისთვის გარანტია -გენერალური დირექტორი, რადგან ხელისუფლების რომელიმე წარმომადგენელთან პრობლემა რომ გექმნება, ეს უკვე მარტო შენი პრობლემა აღარ არის”.

ჩვენს კითხვაზე - იყო თუ არა პროპაგანდისტული ”რუსთავი 2”სააკაშვილის ხელისუფლების სათავეში მოსვლის შემდეგ? ნანა ლეჟავა ამბობს: ”რაც ახლა ”რუსთავი 2”-ზე ხდება, მაშინ ამის ნახევრის ნახევარი იყო”.

დღეს ”რუსთავი 2”-ს ყოფილი მფლობელი და ყოფილი ელჩი რუსეთში აცხადებს, რომ ე.წ. ვარდების რევოლუციიდან 6 თვის განმავლობაში გააფთრებით ცდილობდა ტელეკომპანიის დამოუკიდებლობის დაცვას.

კიწმარიშვილის განცხადებაზე თამარ რუხაძე ასეთ კომენტარს აკეთებს: ”მაშინ გენერალური დირექტორი რა შეხვედრებს აწარმოებდა, შენ შეიძლებოდა არ გცოდნოდა და შესაძლოა გენერალურ დირექტორს არ სცოდნოდა იმ დღეს რა სიუჟეტს ვაკეთებდი.

ერთი რამ ფაქტია - რევოლუციის შემდეგ ”რუსთავი 2”-თვის მართლა ძალიან მძიმე პერიოდი იყო. არ ვიცი, ეროსი ან სხვა დამფუძნებლები როგორ ცდილობდნენ ტელეკომპანიის დამოუკიდებლობის დაცვას, მაგრამ ფაქტია, რომ რევოლუციის შემდეგ ”რუსთავი 2”-ის რეიტინგმა და მისადმი ნდობამ დაღმასვლა დაიწყო. ეს ალბათ იმით იყო განპირობებული, რომ რევოლუციაში ”რუსთავი 2”-ს თავისი როლი ჰქონდა და, შესაბამისად, როგორც კი რევოლუციური მთავრობის მიმართ უკმაყოფილო განწყობა წამოვიდა, თავისთავად, ეს ტელეკომპანიასაც შეეხო”.